Szkoła Podstawowa w Nowym Żmigrodzie

81 lat temu, 5 marca 1940 roku, Biuro Polityczne KC WKP(b) podjęło decyzję o likwidacji polskich jeńców wojennych,  którzy dostali się do niewoli po wojnie obronnej w 1939 roku. W następnych tygodniach funkcjonariusze NKWD wywieźli  i w specjalnych miejscach rozstrzelali blisko 22 tysiące Polaków.  W Katyniu rozstrzelano więźniów obozu w Kozielsku, w Charkowie- jeńców  ze Starobielska, a w Kalininie- policjantów z Ostaszkowa . Kolejnych mordów NKWD dokonało w Chersoniu, Charkowie, Kijowie i Mińsku.  

Wśród ofiar tego ludobójstwa byli  oficerowie Wojska Polskiego, lekarze, nauczyciele, profesorowie wyższych uczelni, policjanci, urzędnicy, uczeni, artyści, pisarze, duchowni, prawnicy. Stanowili elitę narodu, jego potencjał obronny, intelektualny i twórczy. Wśród ofiar znalazła się również jedna kobieta ppor. pilot Janina Lewandowska.

Jeńcy ginęli od strzału w tył głowy. Ofiary zostały pogrzebane w zbiorowych, bezimiennych mogiłach.

Pierwsze wiadomości o masowych grobach z Katynia podali Niemcy 13 kwietnia 1943 roku. Próby wyjaśnienia tej sprawy przez polski rząd w z pomocą Międzynarodowego Czerwonego Krzyża doprowadziły do zerwania przez władze sowieckie stosunków z Polską.

 Kłamstwo  o wymordowaniu polskich jeńców przez hitlerowców upowszechniała propaganda sowiecka, a wraz z nią władze PRL. Pamięć o ofiarach miała być ukryta i zakłamana.

Prawda o Zbrodni Katyńskiej była ukrywana przez ponad pół wieku. Dopiero 13 kwietnia 1990 r. władze ZSRS przyznały, że zbrodnię popełniło NKWD na polecenie władz sowieckich.

Dla Polaków Katyń  jest nie tylko miejscem straszliwej zbrodni, ale również symbolem pamięci o wymordowanej polskiej inteligencji oraz przykładem nieustępliwego dążenia do prawdy.

Pamiętajmy o tych wszystkich, którzy oddali swe życie za Ojczyznę.

Ryszard Turek